Στο φως η αριστοκρατία της πανέμορφη «Αχλάδας» στη όμορφη Φλώρινα

Σπάνιο δείγμα της αρχαίας χαλκοτεχνίας σε μέγεθος (διαμέτρου 55 εκ.) και καλλωπισμός, σε σχέση με ανάλογα της Σίνδου και της Βεργίνας, συνιστά ένα χάλκινο αγγείο καύσης πολεμιστή που βρέθηκε πλαισιωμένο από σιδερένια ξίφη, δόρατα και χάλκινο κράνος.


Ταφικές χρυσές μάσκες και χρυσά ελατήρια αντανακλούν το ηρωικό παρελθόν και τη φιλολογική άποψη μεταξύ γενεαλογικών μύθων για την καταγωγή των βασιλέων Βακχιάδων της Λυγκηστίδας από την Κόρινθο με πατρώο ήρωα τον Ηρακλή. Έναντι στον πλούτο και στην αριστοκρατία, τα αναπόφευκτα της ζωής στην αρχαϊκή εποχή: μεγάλο ποσοστό παιδικής θνησιμότητας και ενηλίκων άνω των 45 ετών, σκελετικές αλλοιώσεις και τραυματικές παραμορφώσεις ιδιαίτερα στον ανδρικό πληθυσμό.

Την πρώτη απεικονίση της αρχαίας Λύγκου σχηματίζει η διερεύνηση πλήθους ευρημάτων και σκελετικού υλικού από το εκτεταμένο νεκροταφείο διαχρονικής χρήσης στην Αχλάδα Φλώρινας. Εξι χρόνια σκάβει η αρχαιολογική ομάδα της Εφορείας Αρχαιοτήτων Φλώρινας με υπεύθυνος την αρχαιολόγο Λιάνα Γκέλου, σε μια ολόκληρη έκταση 26 στρεμμάτων μέσω στα όρια επέκτασης λιγνιτωρυχείου της εταιρείας «Λιγνιτωρυχεία Αχλάδας Α.Ε.». Μέχρι σήμερα 1.299 τάφοι ήρθαν στο φως που χρονολογούνται από την ύστερη εποχή του Χαλκού (1.350 π.Χ.) έως τα βυζαντινά χρόνια (12ο αι. μ.Χ.). Οι πολυπληθέστεροι ανήκουν στην διάρκεια μέσω 6ου και 3ου αιώνα π.Χ. αναδεικνύοντας την Αχλάδα σε 1 από τους σπουδαιότερους αρχαιολογικούς χώρους της Μακεδονίας. Χιλιάδες είναι τα ευρήματα από τους κτερισμένους τάφους αυτής της χρονικής στιγμής, ακόμα τη χρυσή μακεδονική αριστοκρατία επιφύλασσε η τελευταία ανασκαφή (2018-2019) περίπου στα τελειώματά της (2 στρέμματα απομένουν για την ολοκλήρωσή της).

6 ταφές μνημειακών διαστάσεων οι οποίες, αν και συλημένες από τυμβωρύχους, είχαν ακόμα σημαντικά κτερίσματα. Μαρτυρούν τον ηγετικό ρόλο κάποιων οικογενειών στην πολιτική και κοινωνική ζωή της αρχαίας Λύγκου κατά τα αρχαϊκά χρόνια. Μοναδικό για τη εκδοχή του εύρημα απαρτίζει το χρυσό ωοειδές προσωπείο που εντοπίστηκε σε συλημένη ανδρική ταφή. Η Αχλάδα απαρτίζει την τρίτη μεριά στη γη της Μακεδονίας -μετά τα νεκροταφεία της Σίνδου και του Αρχοντικού Πέλλας- πού δηλώνεται νεκρική μάσκα, εξηγεί η κ. Γκέλου.

«Χρυσό προσωπείο και ελάσματα ενδυναμώνουν την έννοια των ερευνητών Σίνδου και Αρχοντικού, σύμφωνα με την οποία το σαφή ταφικό έθιμο ενισχύει τη φιλολογική πεποίθηση για την γένος των βασιλέων της Μακεδονίας από το Αργος και την Κόρινθο (Τημενίδες, Βακχιάδες) με πατρώο ήρωα τον Ηρακλή - γέννηση που δικαιολογούσε την επιρροή πολιτικής ισχύος και επιδίωξης εδαφικών κατακτήσεων. Οι Λυγκηστές, σύμφωνα δαχτυλιδια ανδρικα μοναστηρακι με τον Στράβωνα, κατάγονταν από τους Βακχιάδες της Κορίνθου που ήταν απόγονοι του Ηρακλή».



Τόσο η οπλική εξάρτυση με αμυντικά όπλα όσο και άλλα αντικείμενα (σιδερένια και χάλκινα ομοιώματα επίπλων) διαφοροποιούν τους νεκρούς από τους υπόλοιπους πολεμιστές. Χάλκινα κράνη «ιλλυρικού τύπου», χάλκινες περικνημίδες, σιδερένια δόρατα και ομοίωμα δίκυκλης αγροτικής άμαξας, χρυσά ελάσματα και αργυρές σόλες υποδημάτων, χρυσά και ασημένια εποφθάλμια, εδώλιο με καθιστή γυναικεία κοψιά σε θρόνο και σπάνιο λατρευτικό ειδώλιο - πλακίδιο καθιστής φτερωτής μορφής με κιθάρα/φόρμιγγα από εργαστήριο κοσμημάτων της Λήμνου, συνόδευαν τους νεκρούς στον άλλο δαχτυλιδια ανδρικα ασημενια χρυσά κόσμο.

Μοναδικό υπόδείγμα της αρχαίας χαλκοτεχνίας σε μέγεθος (διαμέτρου 55 εκ.) και καλλωπισμός σε σχέση με αντίστοιχα της Σίνδου και της Βεργίνας, είναι ένα χάλκινο αγγείο καύσης πολεμιστή που βρέθηκε πλαισιωμένο από σιδερένια ξίφη, δόρατα και χάλκινο κράνος. Το αγγείο με λαβές ανοιχτής ανθρώπινης παλάμης παραπέμπει σε λεκάνη (ποδανιπτήρα) -σκευή συμποσίου- για το πλύσιμο ποδιών που ήταν το πρώτο μέλημα του οικοδεσπότη προς τους καλεσμένους.

Αν και το αρχαϊκό νεκροταφείο δείχνει συνεχή χρήση επί 280 χρόνια, η θέση του οικισμού της αρχαίας Λύγκου δεν έχει ακόμη εντοπιστεί. Τη ζωή των κατοίκων παρόλα αυτά δηλώνει η οστεολογική και παλαιοπαθολογική μελέτη σκελετικού υλικού από 214 αρχαϊκές και κλασικές ταφές. Ομοίος με τα αποτελέσματα, εξόν από την υψηλή βρεφική και παιδική θνησιμότητα (2-7), ελάχιστοι ενήλικοι επιβίωναν μετά το 45ο έτος της ηλικίας τους. Οι συχνότερες παθήσεις προέρχονταν από τραύματα στα οστά και στους σπονδύλους που οφείλονταν στις χειρωνακτικές εργασίες (γεωργία, κτηνοτροφία κ.ά.). Τερηδόνα και πέτρα τόσο από την πληρότητα στοματικής υγιεινής όσο και από την κατανάλωση τροφίμων πλούσιων σε υδατάνθρακες και σάκχαρα, ταλαιπωρούσαν τους κατοίκους της αρχαίας Λύγκου.

Τα παλαιά και η ανθρωπολογική αναδίφηση της Αχλάδας επρόκειτο να παρουσιαστούν στο 33ο Αρχαιολογικό Συνέδριο (5-6 Μαρτίου) Θεσσαλονίκης, το οποίο εντούτοις αναβάλλεται στο πλαίσιο μέτρων πρόληψης για τον κορωνοϊό.